Długa nieobecność dziecka w szkole, która może być spowodowana wieloma różnymi powodami np. chorobą, często staje się wydarzeniem bardzo stresującym dla dziecka, rodzi trudności. W dobie pandemii wszyscy, zarówno uczniowie, nauczyciele, jak i rodzice, byli zmuszeni do odnalezienia się w nowej rzeczywistości.
Po niemal rocznej pracy zdalnej, ponownie znajdujemy się w „nowej – starej” rzeczywistości. Niby wszystko znane i oczywiste, a jednak często zupełnie nowe. Jesteśmy w nowej, zmienionej rzeczywistości, która wymaga zmian!
Bardzo wielu uczniów uważa, że ich relacje z rówieśnikami w klasie przed epidemią były lepsze. Wielu także ma poczucie, że pogorszeniu uległy ich relacje z wychowawcą oraz innymi dorosłymi.

Lista ośrodków środowiskowej opieki psychologicznej oraz  psychoterapeutycznej dla dzieci i młodzieży dla województwa dolnośląskiego, które przyjmują w czasie wakacji. Gdyby zaistniała konieczność nagłej interwencji psychologicznej można skorzystać.

  Lista poradni...

Drodzy Rodzice,
na wstępie, ku refleksji, proponuję „kilka słów” autorstwa Janusza Korczaka,pedagoga, pediatry, pisarza, prekursora walki o prawa dziecka.

Drodzy Czytelnicy,
do napisania poniższego artykułu skłoniły mnie liczne rozmowy, które przeprowadziłam w ostatnim czasie z rodzicami borykającymi się z trudnościami związanymi z brakiem dobrej komunikacji  ze swoimi dziećmi. Faktem jest, iż to, w jaki sposób wygląda relacja z nastoletnim dzieckiem, zależy w dużej mierze od jakości relacji, jaką udało się zbudować, zanim jeszcze dziecko wkroczyło w okres dojrzewania, a także od samego dziecka oraz cech indywidualnych rodziców. Z drugiej strony należy pamiętać, iż bunt nastolatków jest zgodny z normą rozwojową wieku adolescencji.
Oto kilka podstawowych zasad, które w sposób znaczący mogą usprawnić tę trudną komunikację z nastolatkiem.

Emocje negatywne mają to do siebie, że same się wzmacniają. Jeśli myślisz o kimś, lub o sytuacji negatywnie, to zapewne potrafisz szybko – jak z rękawa - podać wiele przykładów uzasadniających taką opinie. Jednak kiedy oceniasz kogoś lub sytuacje pozytywnie, to zwykle bardziej zastanawiasz się  nad tym, co składa się na tę pozytywną opinie. To tak jakby zapytać kogoś o słabe i mocne strony (wady i zalety) – te pierwsze wymieniamy łatwiej, szybciej.  Skoro emocje negatywne same się wzmacniają, to nie potrzebują już wsparcia – nie musimy zatem wzajemnie się napędzać i zarażać negatywnymi emocjami. Lęk, niepokój, strach, niepewność, poczucie bezradności, itp. – to naturalne w sytuacjach zagrożenia – jednak nie oznacza to, że trzeba zgubić zdrowy rozsądek i racjonalne działanie. Zatem to nie emocje nad nami, ale my nad emocjami musimy zapanować. Wiem – nie jest to łatwe, ale jest możliwe.
Co robić?