Pendzabski, koreański, wietnamski… - “Babel” Gastona Dorrena
O autorze: Gaston Dorren to dziennikarz-poliglota holenderskiego pochodzenia. Mówi o sobie, że umiał mówić, jeszcze zanim nauczył się chodzić. W wieku kilkunastu  lat mówił biegle już kilkoma językami. Jako dziennikarz opublikował pięć książek o tematyce językowej, niestety tylko jedna została przetłumaczona na język polski. To „Babel”.
O książce: jeśli podoba Ci się twórczość Jerzego Bralczyka lub Pauliny Mikuły, lub po prostu jeste śjęzykowym nerdem, ta książka jest dla Ciebie! Gaston Dorren zabierze Cię w fascynującą podróż dookoła świata i pokaże Ci dwadzieścia najpopularniejszych języków na naszej planecie, odwietnamskiego zaczynając, na angielskim kończąc. Opowie Ci też o wszystkim, co się wiążę zjęzykiem - kulturze, historii i sposobach myślenia.

 Książka Gastona Dorrena odpowiada na pytania:
•    dlaczego język niemiecki jest taki trudny?
•    iloma językami posługuje się statystyczny mieszkaniec Afryki?
•    ile wspólnego mają ze sobą język rosyjski i angielski?
•    jaki język ma szansę zastąpić angielski w przyszłości?
•    czy Chińczycy mają 50 000 znaków na każde słowo?
•    czym różni się hiszpańskie ser od estar - czyli na ile sposobów można być?
•    czy zbyt duża liczba mniejszości językowych w państwie może doprowadzić do wojny domowej?
•    jak szybko może zmieniać się język?
Książkę czyta się łatwo, szybko i przyjemnie. Składa się z dwudziestu i połowy rozdziału, przeczytanie każdego zajmuje około 30 minut. Autor nie boi się bawić formą, w związku z czym rozdziały cechują się pod tym względem różnorodnością. Niektóre przybierają postać luźnej pogawędki z czytelnikiem, inne  mają charakter typowo popularnonaukowy, a jeszcze inne  są podzielone na dwie części oddalone od siebie o kilkaset stron. Oprócz tego w książce znajdziemy ilustracje, tabele i wykresy, które pomogą nam zrozumieć omawiany język. Książka ma też swoją stronę internetową https://languagewriter.com/next-book/, na której autor zamieścił pliki z wymową trudniejszych wyrazów (np. kkŭttok-kkŭttok - język koreański) i wyrazów które łatwo pomylić w językach tonalnych (np. kòra, kóra, kora - język pendżabski). Wszystkie te dodatki czynią książkę wyjątkową i wartą przeczytania.                

Damian Wieczorek, absolwent LO XIII